Stenen en distels

Na een jaar met alleen maar opdrachten ben ik begonnen aan schilderijen met een onderwerp dat ik zelf gekozen heb. Ik vind het interessant en leuk om te werken aan schilderijen met de wensen van een klant of opdrachtgever. Meekijken met iemand anders, samenwerken. Mezelf schikken naar de opdrachtgever en het werk heel veel reflecteren. Het onderzoeken van andermans onderwerpen maakt mijn blik scherper.
Maar ik weet zelf natuurlijk ook wat ik mooi vind. Er zijn onderwerpen waar ik uren, dagen, weken, maanden naar kan blijven staren. Wegdromen. Die onderwerpen heb ik een jaartje moeten laten liggen. Heerlijk om na zo’n jaar beetje bij beetje m’n eigen verhaal te vertellen.
Het heerlijke aan schilderen is dat je direct resultaat hebt. Er gaan geen vergaderingen, formulieren of afspraken aan vooraf. Vanaf het moment dat je het penseel op het doek zet zie je iets groeien. En ik zie iets heel moois ontstaan. Iets waarvoor ik in ieder geval heel gevoelig ben. Iets dat mij boeit en ontroert.
Tijdens het schilderen van deze zeventig stenen realiseerde ik me wat ik aan het schilderen was; Het werd geen schilderij van stenen, maar van een sensatie. De sensatie van het klauteren over de ongelijke stenen, verwarmd door de zon. En na dat geklauter: Het vrije verkoelende water.
Waarom de vlinder in het schilderij? Omdat ik dol ben op de dagen waarop er geen wind staat. Vooral aan het water ervaar ik de windstille momenten als iets heel bijzonders omdat het hier altijd open is en er dus vaak wind staat. Wanneer er op zo’n open plek geen wind is benadrukt dat de rust. Het water kan zonder die wind ritmisch z’n gang gaan zonder verstoringen in de natuurlijke plooi van de waterspiegel. Ik herinner me een lente ochtend waarop ik in m’n eentje ’s ochtends vroeg over het strand slenterde in Scheveningen. Het was al lekker warm en ik maakte m’n gezicht nat met het zeewater. Toen ik verder liep zag ik naast me opeens een suffe langpootmug. Boven de branding. Aan dat beeld denk ik vaak terug; die haast gewichtloze langpootmug, stil in de lucht boven de golven.